Het belang van het gewone. Hoe laat ik mijn lezer alle hoeken van de kamer zien? + een belofte

Vlak voor de bom barst is de spanning het hoogst.
Dat ontdekte ik donderdagavond om kwart over tien.

Tijdens een Masterclass gedichten schrijven.

Mijn gedicht voor die avond was zojuist gefileerd. De 7e versie.
Vier strofen onleesbaar, op twee zinnen na.

Onduidelijk. Te grote woorden. Verkeerd of misplaatst.
Wat was nu het punt? Je gebruikt teveel beelden in één gedicht.

Ik las de oorspronkelijke versie voor.
Helemaal helder.

Een golf van opluchting door het lokaal.

Hmmm, dit komt door angst voor toegankelijkheid. Jij werkt nu van buiten naar binnen. Doe het eens anders: begin met de kern. Herkenbaarheid verleidt lezers tot lezen, pas daarna toon je iets verrassends of spannends. Laat je de lezer alle hoeken van de kamer zien. Wees niet bang voor het gewone… zei Peter, mijn leraar.

Het is een moment dat nog nagalmt.

Omdat het iets raakt. De blinde vlek. Een zeurende pijn. Beroepsdeformatie.

Je wilt graag dat mensen je begrijpen. Dan moet je weten tegen wie je het hebt. Met een blogpost is dat niet anders dan met een gedicht. Verwarring. Dat moet eruit.

Een kwestie van keuzes: één pet op. Niet tien tegelijk.

Wie wil ik zijn? Voor wie? Wanneer en waarom?

Vragen waar ik mijn klanten regelmatig bij help.
Door een klankbord te zijn.

Maar kun je jezelf zien zonder spiegel? Het is me zelden gelukt.
Toch het gebeurt, heel onverwacht.

Zo kreeg ik een mail van 4 studenten communicatie, een verzoek voor een interview. Ze vinden me op Slideshare en stellen acht brandende vragen. Namens hun project voor een non-profit organisatie.

Uitgebreid op geantwoord. Met uitleg over hoe ik strategie structureer. Volledig. Concreet. Tot in detail. Niks mis mee.

Twee dagen later gaat me een licht op.

Een lastige kwestie. Waar ik al langer mee zit.
Het punt zit hem hier in: er is een verschil.

In het meedenken met een bonte verzameling klanten.
Bijvoorbeeld zp-ers of middelgrote bedrijven.

De toon die je aanslaat.
De taal die je gebruikt.

Op welke wijze je werkt.
Hoe je denkt of doet.

Wat er moet of mag.
En wat je wilt weten, of niet.

Daar zit hem de kneep.
Andere belangen.

Al komt het deels overeen.
Het is niet hetzelfde.

Daar kan dan iets insluipen.
Een wirwar van woorden.

Een creatieve chaos.

Wat zou jij doen?

Natuurlijk. Met een Zp-er werk ik anders,
dan met een bedrijf.

Andere houding. Kortere lijnen.

Niet minder professioneel.
Geen marketing jargon.
Duidelijk en helder.
Straight to the Point.

Ik had het kunnen weten en neem nu dit besluit:

Van nu af houd ik het simpel.
Van binnen naar buiten.
Heel erg gewoon.

---

Huub Koch is Oprichter van Zichtbare Zaken, Creative Designer en Visueel Strateeg, MarComCouturier, Lijnuitzetter, Designfilosoof, Conceptuele Broedplekbeheerder, Beeld-en Taalschaver, Boekbespreker, Bedrijfsnaamdoper, Grootblogbezitter en Roltrapvlogger.

Meer lezen? Abonneer je GRATIS op de 2-maandelijkse nieuwsbrief. -> Reageren? Graag hieronder. Of stuur me een e-mail. ->

---