Remember the way that I loved you

Vandaag is het anderhalf jaar geleden dat ik afscheid nam van Lide. Die momenten zullen nooit uit mijn herinnering verdwijnen. Ze getuigen van een blijmoedigheid in het aangezicht van de dood die ik als zeldzaam ervaar.

Vergankelijkheid, verlies en verdriet blijven grote leermeesters. Als je je daar door laat leiden ontdek je niet alleen dat het ware leven heel simpel is, maar ook dat het leven vanzelf de weg wijst. Ook na een afscheid.

In die zin zijn de wonderen de wereld niet uit. Als je die kleine mirakels de ruimte geeft, om je te raken, aan te raken, tot leven te wekken, dan blijkt er meer leven na de dood te bestaan dan je ooit had gedacht.

Hoe zou je willen dat ik aan je denk? Je schreef het op een briefje dat ik vond tussen een stapeltje papieren, een paar weken na ons afscheid:

When you think of me
Remember the way that I used to be
Remember the times I held you tenderly
Remember the way that I loved you

Boven: Roos Blufpand – Afscheid.

GERELATEERDE LINKS

Lide Nolst Trenité (1954-2013) | Hoe neem jij je plek in? | Het licht in de kamer (essay) | Mijn Moment 2013 | Mijn Moment 2014 | Trailer voor Simon Versnel | Vandaag nemen we afscheid. Leef en Geniet! | Roos Blufpand