De 1313e posting: nieuwe lente

Vandaag lees je mijn 1313e posting, sinds maart 2006. Een moment in de tijd, als markering, een punt in de tijd, in het teken van vernieuwing.

Ja, de lente komt vroeg dit jaar. Voelbaar in de warmte. Zichtbaar in knoppen aan bomen, struiken en planten. Traceerbaar in werk, activiteiten, en tussentijdse leermomenten. Even een update.

Nieuwe lente: Arthur Zegveld over de winst van verlies. Video: Carolien Oosterhoff.

Leven en werken als uitdaging

Vergankelijkheid en verlies leiden naar transformatie. Maar niet zonder actie. Tijdens een retraite bij Pulsar ontdekte ik mijn eigen leven, als uitdaging. Het oude loslaten en het nieuwe omarmen krijgt vorm door wat je ongewild toevalt of waar je al doende voor kiest.

Op die plek, met afstand als bondgenoot, kwam ik in gesprek met Karen Wassink (auteur) en Joke Mulder (Visueel Etnografe). Door Karen werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan een Post Master Gedichten Schrijven, onder leiding van Peter Swanborn. Door Joke werd ik op het idee gebracht mij te verdiepen in Visuele Antropologie.

Rob Kroes over hoe PEI (Photo Elicitation Interviewing) helpt bij het herinneren van gebeurtenissen in het verleden. Video: Camera Lucida, visueel antropologisch platform

Deze nieuwe loten geven voeding en betekenis aan mijn zoektocht naar verdieping en balans. Nog zo’n takje is de BlogPro cursus van Kitty Kylian, waar ik in april een vervolg mee maak. En dan zijn er de opdrachten voor klanten, in het teken van menswording, verhalen vertellen en interculturele communicatie. En last, but not least: De Klank van je Biografie, een leergang van Carolien Oosterhoff.

Kitty Kylian van de Blogacademie: ‘t Is zo simpel. Echt: We lijken allemaal veel meer op elkaar dan dat we van elkaar verschillen. Ik had jou kunnen zijn, of jij mij.

Als mist de weg aan het zicht onttrekt

Eind vorig jaar schreef ik op Mijn Moment: Als je vergankelijkheid tot in je vezels hebt ervaren kies je alleen nog maar voor je hart. En die keuze wordt gemaakt tussen de brokstukken. Binnen een proces dat tijd vraagt voor ordening en het beheren van tekens van leven. Dit vraagt om keuzes. Wat laat je los? Wat neem je mee?

Dementie is het onderwerp van de poëziebundel Tot ook ik verwaai van Peter Swanborn. Hij beschreef de ziekte van zijn moeder in 37 gedichten, voorafgaand aan haar sterven.

Loslaten en meenemen zijn de eerste stap binnen een reis naar het onbekende. Het doel en de bestemming blijven onduidelijk, voorlopig. Maar in die vaagheid, die als mist de weg aan het zicht onttrekt, is er vertrouwen. In de rijkdom van je bagage, je waarde voor anderen en de vernieuwende kracht die vorm krijgt in jezelf en leven en werk.

Zichtbare Zaken zal zeker een ander gezicht krijgen en inhoudelijk een andere lading. Voortbouwen op een rijke traditie, met andere accenten en ongewone activiteiten. Kersvers als nimmer tevoren.

Dit is het verslag van een reis. Ondernemend als altijd.

And Spring Shall Come.

---

BeTheChange | Boekontwerp | Hard hoofd | Rotterdam | Nieuwsbrief

---