En nu even iets persoonlijks (21)

Het leven is een project dat zichzelf de weg wijst. De moeiteloosheid van deze gedachte is typerend, maar niet vanzelfsprekend. Om het leven of een project op zo’n manier te kunnen ervaren en leiden is loslaten en omarmen een noodzakelijke basishouding. Want zichzelf de weg laten wijzen vraagt om een levendige, paradoxale structuur.

Levendigheid ontstaat spontaan uit een schijnbaar tegenstrijdige beweging met een hoogst eigen structuur, een pad met een eigen richting en leidende beginselen. Eigen aan de persoon en zijn leven, aan het project en de deelnemers, aan de context en de doelstelling. Die levendigheid wordt gevoed door de openheid van het niet durven weten.

Hoe vind je de weg onder je voeten?

Om het leven of een project optimaal en moeiteloos te laten functioneren vraagt dat van de deelnemers aan een traject om zorg te dragen voor goede organisatie, goed communiceren, om goed samenwerken, leren, verandervermogen (flexibiliteit), verantwoording nemen, om de wil tot ervaren en om handelen vanuit eigenheid.

Dit alles voegt een kwaliteit toe, aan het leven of een project, dat ik beweging wil noemen. Bewegen is de levensstroom stroomlijnen door onverdeelde aandacht voor begin, einde en tussentijd. Obstakels zijn wegwijzer, frustratie en energiebron. Hun boodschap: dat alles open ligt, iedere keuze tijdelijk is en verbonden met dit leer- en contactmoment.

Stap voor stap, vanwege het lijntje

Niets is definitief, dus een stap is een stap of een volgende stap. Die gedachte vermindert onzekerheid, want je hoeft je niet vast te leggen in één aspect van de dualiteit. Daarmee kan een serie projecten het begin zijn van een serie ervaringen die jou de weg wijzen. Bijvoorbeeld: ondernemen is keuzes maken en doelen bepalen, maar je kunt altijd bijsturen, navigeren en laveren, want alleen richting aanhouden telt.

Die houding geeft ruimte en lucht. Zo is ondernemen leren terwijl je doet en je realiseren dat fouten niet bestaan, alleen maar leer- en groei ervaringen. Het doel is de weg, je leert van de werkelijkheid, laat los en omarmt. Dat idee geeft ruimte voor ontspannen omgaan met zaken, als levenskunst in actie. En… inderdaad, dat vraagt oefening en aandacht.

Inspiratie is ontvangen en doorgeven

Verbinding, plezier, enthousiasmeren, inspireren, meemaken, wisselwerken en samenwerken zijn wezenlijke uitgangspunten voor groei en bloei van mensen, bedrijven en organisaties. Inspiratie ontvangen en doorgeven onderstreept essentiële momenten die onze bestaansreden in het grote geheel zichtbaar maken.

Zomaar wat bronnen: Rien van Leeuwen en zijn boek: Energie door Wisselwerking (te bestellen via Bol.com), Wil Derkse en zijn boek: Een levensregel voor beginners (dit ook) en mijn eerste Tai Chi meester N. Guadron die ons leerlingen altijd voorhield: Vind je rust in de beweging. En last, not least: Kitty Kilian met Hoe bestrijd je bloggers arrogantie?