Iedere ontwerper kan nog iets leren over presenteren. Van ondernemers bijvoorbeeld. Dat werd gisteren duidelijk op de thema-avond Design Thinking als oriëntatiepunt van Design Platform Rotterdam.
Het programma was georganiseerd rond 3 interviews en discussies met ontwerpers en hun opdrachtgevers. Met als tussendoortjes korte presentaties over de erfenis van Steve Jobs, de rol van merk- en design-denken in het dagelijks leven en bespiegelingen over ondernemen en de rol van design. Onderhoudend en leerzaam, maar sommige ondersteunende middelen bleken regelrechte stoorzenders.
Een opsteker voor sprekers die zonder hulpmiddelen kunnen
De aandacht en het geduld van een hedendaags publiek heeft een korter bereik. Pecha Kucha, Elevator Pitching en Zapklare Brokken zijn hier mede debet aan. Vandaar dat je als bezoeker je al snel afvraagt:
1. Hebben de sprekers over Steve Jobs ooit zelf zijn presentaties gezien? Zo ja, waarom gebruikten zij dan geen slides met 1 woord of 1 beeld dat boekdelen spreekt?
2. Contact maken met de slides bleek voor sommige sprekers belangrijker dan contact met het publiek. Dat krijg je van ad random presenteren op een MacBook Pro met de app voorvertoning ingesteld op 4 seconden-overgangen en slides met overmatig veel tekst in een heel klein lettertype… Gelukkig zorgde dit er voor dat zelfs de presentator geen kans kreeg om de lappen tekst van het beeldscherm op te lezen.
3. Was er een techneut in de zaal? Is er een zaalcheck geweest? Blijkbaar niet, want de handmicrofoon begaf het al na een kwartier en de in de haast ingezette bureaumicrofoon was niet op het gebruik op korte afstand berekend. En onze oren evenmin! Waarom had niet iedere spreker een headset met microfoon, net als de gespreksleider?
4. Moeten presentaties over industriële producten saai zijn? Of te lang of veel te kort? Ooit gehoord van exploded views? Waarom geen verhaalstructuur bij deze diapresentaties? Of het eerder genoemde illustratietype om het designproces en de functies te visualiseren?
Conclusie: 90% van de sprekers had zijn huisvlijt thuis kunnen laten. Of moet zich op het gebruik van diapresentaties bezinnen. Desondanks was deze malheur in het voordeel van de 10% die hun huiswerk wel goed hadden gedaan. Zij sprongen eruit. Een opsteker voor de sprekers die zich ook zonder hulpmiddelen konden onderscheiden.
Luuk Vroombout, directeur van Alphatron Marine was zo’n prettige verschilmaker. Ondernemer pur sang (je kunt me altijd ergens op afrekenen), recht-voor-zijn-raap (maar dan wil ik ook graag afrekenen), Rotterdammer (hier gebeurt het) met een no-nonsense verhaal (ondernemen begint met zelf risico nemen). Lekker duidelijk en gedurfd. De diapresentatie van zijn ontwerper, die op de achtergrond meedraaide, deed daar geen afbreuk aan. Luuk wist de aandacht goed bij zichzelf en zijn verhaal te houden.
Anders Denken niet voorbehouden aan ontwerpers
De echte waarde zat hem dan ook in de samenwerking van deze opdrachtgever en ontwerper. Bijzonder waardevol bleek de vertaling van de aanwezige praktijkervaring naar het ontwerp voor de Prefab Marine Interface Technologie. Dat Vroombout als opdrachtgever de touwtjes stevig in handen heeft bleek een voordeel. De wijsheid van de werkvloer en de voorzetjes van de manager ondersteunden het designtraject optimaal! Anders Denken bleek niet voorbehouden te zijn aan ontwerpers, maar ook afkomstig van een persoon die zelden in de schijnwerpers staat: de opdrachtgever met zijn eigen gedachtegoed!
Meer weten over Professionele PowerPoint Presentaties?
Neem contact op met Huub Koch via email of het contactformulier.
Zichtbare Zaken Weblog 
Zou best kunnen dat je hier een dilemma aanraakt Huub! Veel ontwerpers hebben geen ervaring met PowerPoint of Prezi. En hebben wellicht niet voldoende budget om hun diapresentaties uit handen te geven aan een professional op dit gebied… zeker niet als het gaat om een eenmalige presentatie in ruil voor een fles wijn.
LikeLike
Dat is inderdaad een dilemma Simone. Toch kun je met wat handige tips en inzichten een heel eind komen. Kijk maar eens op de LinkedIn groep Professionele PowerPoint Presentaties http://goo.gl/Kho9K
LikeLike
Door de keuze van de organisatie voor het Pecha Kucha presentatieconcept waren 20 slides verplicht. Elke slide kon dan ook maar 20 seconden worden besproken of toegelicht en de opeenvolging van de slides gaat geheel automatisch. Twee/drie zinnen per slide zijn dan min of meer het maximum. Een verhaal vertellen in eigen tempo en op eigen wijze gaat een stuk eenvoudiger. Desalniettemin, het was alles bij elkaar niet goed. En voor de goede orde, Pecha Kucha betekent ‘prietpraat’.
LikeLike
Beste Peter,
Bedankt voor je reactie.
Heb je enig idee of de verplichting van 20 slides voor iedereen opging? Ik herinner me namelijk dat de Sanex-dame maar 1 slide had met een afbeelding van een deodorant verpakking en de boekontwerper maar 2 slides.
Bij de Unilever marketing dame merkte je dat ze veel Pecha Kucha ervaring had. Dat ging echt gestroomlijnd. Jouw voorganger over Steve Jobs raakte in de knoop doordat de 3 slides die hij had, bleven overgaan naar de volgende slide. Dat lijkt me een kwestie van gebrek aan goede voorbereiding en geen ervaring hebben met deze techniek.
Heb jij enig idee waarom er zo’n groot verschil was in performance en in het gebruik van het aantal slides? Bij jouw presentatie viel me op dat je verhaal meer indruk maakte op mij dan de beelden.
Waarschijnlijk is de verplichting van een Pecha Kucha concept voor de meeste deelnemers een brug te ver. Pecha Kucha vraagt inderdaad om 20 slides en een presentatie van maximaal 6 minuten en 40 seconden. Dat is nogal veeleisend voor deelnemers aan een dergelijke avond. Dat blijkt wel. Zonder oefening kun je er flink de mist mee ingaan.
Wat denk jij hiervan? Was een dergelijke verplichting wel reëel?
Vriendelijke groet,
Huub Koch
LikeLike
Voor zover ik weet gold het PK-format alleen voor de reflecties op het erfgoed van Steve Jobs. Da’s zo groot, doe dat maar eens in 6:40 min.
De toejuiching op Unilever-produkten was wellicht volgens het PK-format (ik heb het aantal slides niet geteld noch de seconden ertussen bijgehouden), maar voorlezen is een specifieke vorm van presentatie. Misschien is dat voor het PK-format de beste.
De duogesprekken leken me behoorlijk ‘free format’, alwaar de slides weinig tot geen directe toevoeging hadden, anders dan enige opleuking of voor de beeldvorming. Zeker geen PK-format.
Wat de voorbereiding betreft bleek vooral de slechte technische infra een killer.
Ikzelf had geen enkele ervaring met het PK-format. Da’s geen excuus overigens. Maar zoals gezegd, hoe ver wil je gaan voor een ‘flesje wijn’. ;>)
LikeLike
Hieruit blijkt wel dat de keuze voor het PK-format niet op iedereen aansluit. Dat lijkt me een aandachtspunt voor een volgende avond die geen Pecha Kucha Night is. Hoe ver wil jij gaan voor een fles Moët & Chandon? 😉
LikeLike
Bijzonder interessant om te zien hoe het publiek en de presentatoren reageren op de gebrekkige techniek, de presentaties en het falen van het PK-concept van afgelopen dinsdag.
Het is zonneklaar dat we als designplatform in organisatie- en presentatiezin nogal gefaald hebben. Oorzaken te over maar de afhankelijkheid van de lokale techniek deed ons de das om. Geen technisch kvk-personeel aanwezig na aanvang; al even vreemd als het ontbreken van de borrel en waar was het licht gebleven?
Vorige keren in deze zaal was alles piekfijn in orde (inclusief de naborrel..)
Wat ons betreft doen we locatie KvK niet meer.
Pecha Kucha is eertijds de hemel ingehyped als the next big thing. De term is simpelweg afkomstig van de japanse uitspraak van ‘pressure cooker’. Another concept dat het versleten ‘brainstorm’ moest doen vergeten.
Designplatform heeft ruime ervaring met zowel PKavonden als met PKintermezzo’s als jl dinsdag. Wij delen met velen de afkeer van stomvervelende powerpoints en voortdreunende kletsverhalen. Inderdaad zijn we daarbij volledig afhankelijk van de kwaliteit van de presentator en dat is enerzijds de charme anderzijds de achilleshiel.
Men vergeet snel dat presenteren gewoon entertainment cq showbizz is. Alle daar geldende wetten en regels zijn één op één vertaalbaar. Sommige ontwerpers blijven zich daartegen verzetten.
21 november a.s. doen we een PKavond over social design. (locatie: not the kvk) Met een vijftiental presentatoren is de informatieoverdaad in een mozaisch chaotische context wederom gegarandeerd. De banketbakker noemt dat ‘gesorteerd’.
LikeLike
Beste Willem,
Ik begrijp je teleurstelling over de randvoorwaarden bij de KvK, maar als vorige keren in deze zaal alles piekfijn in orde was (inclusief de naborrel..) waarom zou je daar dan geen navraag naar doen, in plaats van de sponsor te dumpen?
Inderdaad jammer dat ‘sommige’ ontwerpers zich verzetten tegen het idee dat presenteren entertainment en showbizz is. Het zou hun ‘performance’ zeker ten goede komen, voor meer plezier zorgen (bij publiek en spreker) en de boodschap nog beter overbrengen. Ben benieuwd naar jullie PK-night! (Is dat deze keer in Arminius?)
De vraag is: hoe afhankelijk moet je je opstellen als het om techniek gaat? Als de techniek faalt, of nog erger, als er een stroomstoring is… wie kan dàn nog een goed verhaal vertellen en toch entertainend zijn en overtuigend? Wat dat betreft vind ik Luuk Vroombout nog steeds een goed voorbeeld. Bij andere sprekers leverde het falen van de techniek voor het publiek wel hilarische momenten op en ook dat is entertainment, maar voor de spreker is dit beduidend minder prettig…
Ik wens jullie een smakelijke voortzetting, met veel Tompoezen en zo! 😉
LikeLike
Ik ben blij dat de terechte kritiek op het geluid en format geuit wordt/ Gelukkig zijn wij niet de enigen die ons daar druk over maken. Bij de vorige ‘Wat is design’ waren de Pk’s (van Thomas Libertiny bijvoorbeeld) een verademing. Zo snel in iemands werkwijze getrokken worden, zo snel op een andere gedachte gebracht worden met zulk heerlijk materiaal om naar te kijken.
Toe zijn we iets te blind gaan vertrouwen op PK’s als versnijdingsmiddel. Achteraf hadden we voor de drie PK’s beter een ander format genomen: We hebben eerder ge-experimenteert met een ‘tribunaal’ en met ‘sidekicks’ (die altijd in de rede mogen vallen.
Het is voor ons te gemakkelijk om voor het beroerde geluid de zaal’verhuurder’ te beschuldigen. Wij zijn ervoor verantwoordelijk, en ik voel die verantwoordelijkheid ook.
Dit gaat ons zo niet nog een keer overkomen: we hebben ook al geevalueerd en nieuwe afspraken gemaakt. Nogmaals dank voor de betrokkenheid.
LikeLike
Ik heb waardering voor het Designplatform Rotterdam, dat levert inderdaad betrokkenheid op en een interessante discussie. We kunnen hier allemaal wat van leren! 😉 Trouwens, mijn complimenten voor jouw bijdrage als gespreksleider.
LikeLike