Mariska Veres (1947-2006)

veresday.jpg

Mariska Veres en Shocking Blue. Ja, daar had ik wel wat mee (als oprichter van de Shocking Blue Fanclub). Op 2 december 2006 is Mariska Veres overleden. Ze is 59 jaar geworden. Ik had dat nieuws nou net even gemist, tot ik in mijn statistieken een artikel tegenkwam dat hier melding van maakte.

Een biografie van Mariska vind je bij het Popinstituut. Op YouTube staan heel wat filmpjes van Shocking Blue. Hier staan mijn eigen Shocking Blue Links en mijn artikel over de fanclub. | Nu ook in een extra lange pdf uit het boek over Muziek in Den Haag en Scheveningen.

Condoleanceregister | Haags Weblog | Echte helden sterven niet | Shocking Blue Live | Mighty Joe | Never Marry A Railroadman | KLYTAIMNÉSTRA (Ode to Mariska Veres) van Michiel Stout Vuurland

Update: Shocking Blue Community op Ning stopt.

18 gedachten over “Mariska Veres (1947-2006)”

Voeg uw reactie toe

  3. Dat gedicht ter herinnering aan Marischka heeft me tot tranen geroerd. Vele lagen waar je je in eerste instantie doorheen moet bijten, maar ik begin het zo langzaamaan te begrijpen. Als classicus vond ik de link tussen het personage uit de Oudheid en de kracht van genoemde zangeres ook goed gevonden. Adembenemend gedicht: KLYTAIMNÉSTRA (Ode to Mariska Veres) van Michiel Stout Vuurland. En wat jullie site betreft: over Shocking Blue kan ik nooit genoeg info lezen. Ga zo door!

    Like

    Beantwoorden

  5. Allereerst mijn complimenten voor uw interessante biografie. Ik ben fan en verzamelaar van Shocking Blue, vrij apart gezien mijn leeftijd, 28 namelijk. Geboren dus na hun carriere. Het maakte me echter niet minder nieuwsgierig naar de personen uit deze groep, en zo begon ik een zoektocht die startte bij Henk Smitskamp, uiterst vriendelijk en behulpzaam. Dit was in 1997 en ik heb nog steeds goed contact met hem. Ik wilde graag een paar lp,s gesigneerd hebben , en hij hielp me aan de krabbel van Robbie, gezien zijn anonieme bestaan. Mariska heb ik zelf ontmoet en was ook aardig. Klaasje wilde niet meewerken na herhaaldelijke verzoeken om alleen maar een handtekening te zetten. Regelmatig aangebeld wanner ik in Den Haag was, maar steeds geen gehoor. Cor was echter onvindbaar en ook Henk wist niet waar hij gebleven was, maar dit maakte het voor mij juist een uitdaging. Kwam op een gegeven moment achter zijn adres in Rotterdam via het bevolkingsregister in het stadhuis, dus ik erheen. Vanaf de gallerij kon ik zijn appartement binnenkijken; alsof er een bom was ontploft!
    Uiteraard was er niemand, het zou ook een keer meezitten! De buurvrouw kwam buiten en vertelde me dat Cor al een tijd in een verpleegtehuis zat, maar welke in Rotterdam wist ze niet. Terug in Drachten ben ik de verpleeginstellingen af gaan bellen of er ene Van der Beek Cornelis Willem te gast was. Op de Mathenesserlaan was het raak! Gevraagd of er bezoek mocht worden ontvangen en een afspraak gemaakt. Zenuwachtig in Rotterdam aangekomen werd ik naar de zaal geleid waar me verteld werd dat Cor naar het bezoek had uitgekeken. Dit deed me enigzins schamen omdat ik wellicht verkeerde verwachtingen bij hem had gemaakt omdat ik een compleet vreemde voor hem was. De verpleegster zei dat hij nog wat sliep, maar dat ik bij hem aan tafel kon zitten, gelukkig wees ze in de richting waar ik zijn moest, want ik had hem niet herhend. Ik schrok me rot! Ik dacht nog, ik keer om want ik ga veel te ver in m’n handtekingenjacht, maar besefte ook dat het mijn enige kans was om mijn idooldrummer te spreken.Daar zat hij ineengekrompen in zijn rolstoel te slapen. Wat me meteen opviel was zijn zeer donkere haar voor zijn leeftijd {49) Ik ging zitten,en na een poosje werd hij wakker, en bleek verbaasd om mij. Hij kreeg geen bezoek verder, alleen zijn moeder. Eerst dacht hij dat ik van de pers was, en kwam informeren naar zijn huidige bestaan en foto’s wou maken, maar dit had ik snel duidelijk gemaakt. Hij was zeer vereerd dat ik speciaal voor hem al die moeite gedaan had, maar verontschuldigde zich ook een aantal keren dat hij er zo bij zat. Met zo bedoelde hij gesloopt en vermoeid. Dit was duidelijk zichtbaar. Zijn hele lichaam was verzwakt en praten ging hem moeilijk af, eveneens nadenken over vroeger, al waren de antwoorden op mijn vragen zeer helder. Hij zei me dat ik op dit moment als drummer waarschijnlijk beter was dan hemzelf op dit moment. Dit ontroerde me omdat ik erg tegen hem op keek en kijk, en bij lange na niet over dezelfde kwaliteiten beschikte. Hij oefende nog wel op een pad in het tehuis, maar veel kwam er niet meer van terecht, dat strakke was hij verloren zei hij. Wat mij ook verbaasde was zijn toekomstvisie, hij hoefde niet meer zo nodig te leren lopen. Ook had hij nog gewoon blikjes bier in zijn rolstoel die hij lachend liet zien omdat het daar uiteraard niet mocht. Ik wist niet goed hoe ik er op moest reageren. Na ongeveer twee uur te hebben gepraat wat hem zichtbaar plezier deed vond ik het wel zo fatsoenlijk om afscheid te nemen, en wilde hem mijn platen laten tekenen. Dat kon hij niet meer, zei hij. Ik begreep hem niet goed. Zijn hand was te lam om nog te kunnen schrijven! Maar hij probeerde het! Voor mij! Na een aantal keren op een papiertje te hebben geoefend, kreeg hij het voor elkaar om met gebalde vuist z’n voornaam te zetten! COR prijkt er in kinderlijk handschrift op mijn Inkpot hoes. Ik nam afscheid en vroeg of ik nog eens contact op mocht nemen. Dat mocht. Hij bedankte me voor mijn bezoek. Ik wenste hem sterkte en succes, maar waarmee was me niet duidelijk. Buiten huilde ik. De drukke Mathenesserlaan ging aan me voorbij, op die vrijdag in februari 1998. In april besloot ik hem weer te bellen , hoe het ging of gewoon omdat Cor gezegd had dat het goed was al ik nog eens wat liet horen. De receptioniste informeerde even , Van der Beek? Die was een paar dagen terug overleden!…
    Ik was te verbluft om te vragen waaraan..
    Volgens Henk Smitskamp die dit even interessant als triest vond, ben ik waarschijnlijk een van de laatsten geweest die hem heeft gesproken.

    Like

    Beantwoorden

  6. Beste Patrick,
    Heel hartelijk bedankt voor je prachtige verhaal en uitgebreide email. Binnenkort werk ik mee aan een boek over het Muziekleven in Den Haag met een bijdrage over ‘Het Idee achter Shocking Blue’. Graag wil ik dan uit jouw verhaal citeren.
    Groeten van Huub

    Like

    Beantwoorden

  8. Hallo, ik heb eindelijk iets gevonden van een zéér oude vriend van mij die ik rond 1971 uit het oog verloren ben.
    Wel had ik geruchten gehoord dat hij zou zijn overleden maar dat was nooit bevestigd.
    Vroeger woonde hij op de Groene Hilledijk en ben ik diverse malen bij hem thuis geweest, ook in de kelder waar hij op zijn drumstel oefende.
    Je hebt een prachtig en ontroerend stuk over hem geschreven en nu weet ik het dus zeker, Corrie is niet meer.
    Mijn toenmalige man was een Fransman en hij vond het geweldig om de drummer van Shocking Blue te ontmoeten en mijn zoon die in 1971 geboren is heb ik veel over hun verteld..
    R.I.P. Corrie.
    Warme groet,
    Lisa

    Like

    Beantwoorden

      1. Beste Huub

        Dankjewel voor je snelle reactie, erg leuk alleen jammer dat er niet meer foto’s zijn van Cor.

        Veel succes verder.
        Groetjes,

        Lisa

        Like

        Beantwoorden

  9. Beetje onbenullige vraag……Af en toe kom ik in de pers stukjes of online uitspraken tegen dat Cor en Mariska in een korte relatie verwikkeld waren geweest…….Enige opheldering aangaande dit ?

    Like

    Beantwoorden

    1. Is mij niets van bekend Paul. De jongens… Robbie, Klaasje en Cor hebben nooit iets met Mariska op relationeel gebied gehad. Ze waren wel goede collega’s en vrienden.

      Ieder ander verhaal is gewoon nergens op gebaseerd. waarschijnlijk meer een eigen wensdroom van de schrijver van zo’n stuk of degene die zo’n uitspraak doet.

      Ik ken de man van Mariska uit de tijd van de Shocking Blue memorial Website en ook van hem heb ik nooit zo’n verhaal gehoord. Mariska leefde heel lang zeer sober… op liefdesgebied. Dus je kunt zulke stellingen gerust naar het rijk der fabelen verwijzen.

      Meer over mijn ervaringen met Shocking Blue vindt je hier: https://huubkochnl.wordpress.com/2015/09/16/shocking-blue-het-idee-dat-er-achter-zat/

      Fijne dag nog.

      Huub

      Like

      Beantwoorden

  10. Ontroerend dat verhaal over drummer Cor. Wel fijn dat ik er nu wat meer over weet (heb ook dat essay van Huub nu gevonden over de Shocking Blue Fanclub).
    Ik ben zo dom geweest om mijn Shocking Blue LP te verkopen, in 2004 of zo, aan een handelaar in Maastricht. Dus als één van jullie mijn LP heeft, koester hem! Ik heb er wel verdriet van, en zou graag weten of hij in goede handen is.
    Frappant detail is dat ik vrijwel een buurtgenoot ben geweest van Huub Koch, omdat ik in Schiedam Groenoord ben opgegroeid waar ik met mijn ouders in 1970 kwam te wonen in een van de zogenaamde Z-flats langs de dijk.

    Groeten,
    Mark de Nijs

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Hallo Mark,

      Dank voor je bericht. Blijft altijd weer verrassend hoe de interesse voor Shocking Blue mensen samenbrengt. De Z-flats ken ik goed. Zo zie je maar 😉 hoe de geschiedenis zo dichtbij kan zijn.

      Met hartelijke groet,

      Huub Koch

      Like

      Beantwoorden

      1. Inderdaad Huub. Wat was jij trouwens ondernemend zeg, om zo jong al die fanclub op te richten. Hartstikke goed.
        Ik weet niet of je je nog steeds bezig houdt met de Shocking Blue materie, maar veel succes in elk geval. 😉

        Vriendelijke groet,
        Mark de Nijs

        Geliked door 1 persoon

        Beantwoorden

Geef een reactie op Natalie Terekhova Reactie annuleren

Omhoog ↑